Jedyny (spośród 2300 gatunków) i największy europejski przedstawiciel modliszek w Europie Środkowej. Samice są zazwyczaj większe od samców, nie korzystają ze skrzydeł, a zaniepokojone przyspieszają kroku, samce wprawdzie podrywają się ale tylko do krótkich lotów.
Pierwsza para odnóży przekształciła się w narząd chwytny tak mocny, że porównywany do imadła, większość owadów nie jest w stanie się z nich wydostać.
Najczęściej modliszki można spotkać w drugiej połowie lata (sierpień, wrzesień) kiedy jest dostatecznie ciepło. Od kilku lat zauważany jest w całej Polsce wzrost liczebności modliszki i przesuwanie się zasięgu występowania z południowego-wschodu na północ i zachód, niektórzy tłumaczą to ociepleniem klimatu. W ostatnich dwóch latach część badaczy mówi nawet o inwazji modliszek. Na naszym terenie też to można zauważyć. Kiedyś opisywana przez Władysława Szafera w okolicach Mielca jako niezwykła rzadkość, teraz przestaje być czymś nadzwyczajnym i bardzo często można ją spotkać na terenach otwartych w lesie – polanach, obrzeżach lasów, uprawach leśnych, a niektóre nawet na ścianach budynków leśniczówek.